Oversteek Golf van Biskaje

In Falmouth blijven we dagenlang aan onze, te dure, mooringboei liggen. Omdat we niet zeker weten of er elders wel plek is, omdat we hier goed liggen bij de voorspelde harde wind, omdat we hier binnen bereik van winkels en douches liggen, maar waarschijnlijk toch vooral uit luiheid. Wel maken we een erg mooie wandeling vanuit de plaats op de andere oever ‘Vlissingen’ (Flushing).

Lekkere zweetvoeten!

Nadat de harde wind geluwd is vertrekken we maandagochtend vroeg.

Duffe Hennie tijdens vertrek Falmouth bij zonsopkomst

Ons plan was om met ons vroege vertrek de voorspelde windstilte voor te blijven, maar helaas mislukt dit en worden we er alsnog door opgeslokt. Na lang vechten voor iedere mijl met een spinaker die vanwege de golfslag niet wil blijven staan, geven we ons over, strijken de zeilen en pruttelt het motortje ons urenlang richting het zuiden. Naar daar waar meer wind zou moeten zijn. Uiteindelijk steekt de wind inderdaad voorzichtig weer op en is de stilte aan boord bijna voelbaar als we eindelijk weer kunnen zeilen. Heerlijk! 

Zeilend met de reacher in prachtige omstandigheden

Regelmatig worden we vergezeld door dolfijnen, maar dat duurt steeds maar erg kort omdat ze meer aandacht hebben voor hun maaltijd dan voor ons. Ook zien we in de verte de fonteinen van walvissen. De wind neemt steeds verder toe en de reacher verwisselen we voor de genua en later zetten we nog een rif in het grootzeil. Over het algemeen is de zeegang in overeenstemming met de heersende wind. Maar soms ondergaat de zeegang, zonder een voor ons duidelijke aanleiding, een ware metamorfose en verwordt tot een heksenketel. Gelukkig duurt dit slechts kort (orde 2 uur). De overgang van en naar het continentale plat heeft merkwaardig genoeg nauwelijks invloed op de zeegang.

We hebben een haat-liefde verhouding met onze stuurautomaten. De zware hydraulische is betrouwbaar, maar neemt het niet zo nauw met de koers en gebruikt erg veel stroom. Vaak onbruikbaar dus. Onze nieuwe stuurautomaat stuurt verschrikkelijk zenuwachtig, gaat als een gek te keer, maar kan zonder blikken of blozen zomaar 20 graden afwijken en doen alsof er niks aan de hand is en gewoon doorgaan met veel te zenuwachtig sturen. Ook vaak onbruikbaar dus. En dan hebben we nog een kleintje, eentje die eigenlijk veel te licht is voor onze boot. Maar dit lijkt ons troetelkindje te worden in licht weer, want dan doet hij het, met regelmatige coaching, erg goed en verbruikt hij weinig stroom. Maar als het wat harder waait of als er flink wat zeegang is, moeten we dus helaas vaak zelf sturen….

Voordeel daarvan is wel dat de bootsnelheid aanzienlijk hoger is dan wanneer een automaat de boot probeert te sturen. En ondertussen hebben we alle tijd om de luisterboeken tot ons te nemen die we van vrienden en collega’s gekregen hebben (nogmaals erg bedankt!). Luisterboeken zijn voor ons een nieuwe ervaring. Erg leuk! Opvallend wel dat schrijftaal toch echt iets anders is dan spreektaal.

De nachten zijn donker en met de zeegang en redelijk harde wind (en dus met de hand sturen) niet onze favoriet. Na de tweede nacht spant het erom of we voor donker in La Coruna kunnen zijn. We willen niet in het donker een haven aanlopen waar allerlei onverlichte dingen (boeien, viskwekerijen, etc.) kunnen liggen. Als we het niet halen voor donker, dan moeten we nog een nacht op zee doorbrengen en de snelheid uit de boot halen. En snelheid uit een boot halen betekent met te weinig zeil varen, waardoor je een speelbal van de golven wordt. En dat ‘genoegen’ laten we graag aan ons voorbij gaan! We zetten dus alles op alles om voor het donker in La Coruna te zijn. Er staat inmiddels een redelijke zeegang en het zeilen is een waar feest.

Het blijft leuk om de boot zodanig ten opzichte van de golven te positioneren dat het ervan af surfen zo hard mogelijk gaat en zo lang mogelijk duurt. Op een gegeven moment stroomt er wat veel adrenaline door onze aderen, eigenlijk hebben we te veel zeil. Maar het gaat lekker snel en de boot blijft ten allen tijde goed onder controle en gaat niet duiken. Dus we zetten nog even door en gaan ruim voor de schemering invalt voor anker in een prachtige baai bij Ares (in de buurt van La Coruna).

Voor het eerst deze reis zijn we op een plek waar we nog nooit eerder geweest zijn en hebben we het gevoel echt vertrokken te zijn. We zijn intens tevreden. Met elkaar, met de boot, met de gehele situatie. We beseffen ons terdege dat we erg bevoorrecht zijn. Zoals velen ooit zongen: ‘These are the best days of my life’.

Falmouth

In Dartmouth maken we een wandeling door het prachtige landschap.

De volgende dag is het wederom prachtig weer. We verlaten in de ochtendzon Dartmouth.

Bovendien zit de wind in een gunstige hoek waardoor we, voor het eerst sinds ons vertrek, niet aan de wind hoeven te zeilen. We zetten de spinaker en zeilen onder omstandigheden uit de vakantiefolders naar onze volgende bestemming.

We willen naar Fowey, een plaatsje waar we beiden nog nooit geweest zijn. Bij aankomst blijkt de haven echter overvol te zijn vanwege festiviteiten.

Er is geen plek voor ons en dus maken we rechtsomkeert en gaan door naar Falmouth.

vuurtoren Falmouth

aan een mooringboei in Falmouth

We zijn eindeloos aan het klooien om een internetverbinding te krijgen, maar uiteindelijk lukt het toch nog. Helaas is de verbinding te slecht om de locatie toe te voegen bovenaan dit bericht.....

Zoals de windvoorspellingen er nu uitzien kunnen we maandag beginnen aan onze oversteek naar Noord-Spanje.

Dartmouth

Tip: door op de naam achter 'locatie' hierboven te klikken, zie je in google maps waar onze boot ligt op het moment dat we dit bericht plaatsen.

Op de rivier de Orwell wachten we totdat de windcondities voldoende gunstig zijn om verder te trekken. We komen helemaal tot rust en genieten van de mooie omgeving.

Pin Mill

Thames Barge (in gebruik als charterschip)

Maandag vertrekken we. Er is weinig wind, maar meestal net voldoende om vooruit te komen.

We kruisen tussen de zandbanken door bij Ramsgate (erg handig zo’n elektronische kaart).

's Avonds komen we de ‘Noreen’ tegen, de Farrier 36 trimaran van Gary en Roos die ook in Lelystad Haven ligt. Ze zijn op de terugweg van hun vakantie in Ierland en maken onderstaande foto van ons.

© Gary

Voor Dover staan vaker vervelende golven, maar nu is het echt bar: korte (steile) en hoge golven die recht van voren komen. Met teveel bootsnelheid hebben we het gevoel dat we van de ene naar de andere golftop stuiteren, bij een lagere bootsnelheid maken we nauwelijks voortgang en ligt de boot voor ons gevoel alleen maar als een wild paard te steigeren. We proberen een middenweg te vinden en vangen de ergste klappen op door de boot op de golftop scherp weg te sturen. Het duurt voor ons gevoel eindeloos, maar uiteindelijk laten we de vervelende golven achter ons en kunnen we weer heerlijk zeilen. In lange slagen kruisen we langs de Engelse zuidkust in prachtig, rustig weer. Overdag in de zon, ’s nachts bijgelicht door de volle maan.

Helaas wordt de wind steeds minder en op een gegeven moment drijven we zelfs op de stroom terug. Met tegenzin starten we de motor en tuffen we langzaam weer de goede kant op.

In het weekend wordt er veel wind verwacht in de Golf van Biskaje, en met deze lichte winden gaat het ons waarschijnlijk niet lukken om voor die tijd in Noord-Spanje te zijn. We hebben dus de tijd en besluiten naar Dartmouth te gaan.

Engelse oostkust

Nadat dinsdagmiddag in de haven zware buien over ons heen getrokken zijn, vertrekken we uit Lelystad.

We kruisen op naar Amsterdam, met af en toe veel wind (26 kn). In de korte IJsselmeergolven krijgen we regelmatig bakken water over.

We motoren tegen de wind in over het Noordzeekanaal.

Het is al bijna donker als we bij de sluis in IJmuiden aankomen.

Tot onze grote verrassing staat Dorien, een vriendin van Trijnie, ons daar uit te zwaaien. Super leuk!! Maar we moeten er niet aan denken hoe lang ze daar al op ons gewacht moet hebben...  

Vol warme gevoelens motoren we door de steeds sterker wordende deining naar buiten. We besluiten pas buiten de havenpieren de zeilen te hijsen, omdat de havenuitgang niet bezeild is, het inmiddels donker is en er in- en uitgaand scheepvaartverkeer is. Bij het hijsen van de genua blijkt de val bovenin de mast niet goed te zitten. Gelukkig lukt het om het zeil weer te laten zakken en we zetten de kleine fok. Ons motortje maakt overuren, maar zwoegt stug door in de hoge deining. Wat een rust als we eindelijk zeilen! Door alle (nieuwe) scheepvaartstelsels kunnen we niet optimaal van (voorspelde) winddraaiingen profiteren en moeten we dus aanzienlijk meer mijlen tegen de wind in kruisen dan nodig is. Zoals voorspeld valt de volgende dag de wind weg. Helaas zijn er nog veel golven, waardoor de zeilen erg slaan en dus de motor bij moet. Na een aantal uren steekt de wind gelukkig weer op en genieten we van het zeezeilen in optima forma: lekker windje, rustige zee, prachtig weer! De wind neemt steeds verder toe en zorgt ervoor dat er bij Engeland, door het wind-tegen-stroom effect, vervelende golven staan. We krijgen wederom veel water over. Gelukkig duurt dit ongemak door onze hoge bootsnelheid aan de wind (11 kn) maar vrij kort. In de schemer zeilen we de mooie rivier de Orwell op. 24 uur na vertrek uit IJmuiden leggen we de boot vast aan een mooring.

Alhoewel het gebied waar we liggen aanvoelt als onze ‘achtertuin’, zijn we nu toch echt vertrokken! We zullen hier een aantal dagen blijven liggen in afwachting van geschikte windcondities voor het Kanaal.

Klaar om te vertrekken

De sleutel van ons huis hebben we overgedragen, onze spullen zijn (vrijwel allemaal) op de juiste plek beland, we hebben afscheid genomen van familie, vrienden en collega’s en Yana ligt cm’s dieper in het water ;-(  Opvallend hoeveel bergruimte de boot toch nog heeft, gelukkig hebben we alles een logische plek kunnen geven aan boord.

De windvoorspellingen voor de Noordzee zijn niet zo gunstig: de komende periode W-ZW wind en te hard om comfortabel tegen op te kruisen. Dinsdagnacht en woensdag is er echter tijdelijk minder wind, dus ons plan is om die periode te benutten om naar de Engelse oostkust te zeilen.