Puerto Rico en Turks en Caicos

Na de Maagdeneilanden gaan we naar het ‘vasteland’ van Puerto Rico. Het binnenland is bergachtig, maar de zuidkust bestaat voor een groot deel uit een laagvlakte met aan de kust riffen en mangroven. We ankeren in een prachtige, door mangroven beschutte baai, Salinas.

’s morgens grazen zeekoeien rond de boot.

snuit zeekoe

rug

staart

We huren een auto, die onverwacht duur uitpakt vanwege het door ons niet goed begrepen tolsysteem, en bezoeken de kleurrijke, oude hoofdstad in het noorden, San Juan.

zelfs de bomen zijn kleurrijk

evenals de rupsen

San Juan heeft een imposant oud fort op een landtong, El Morro. Voor het fort is een grote grasvlakte, zodat de vijand ook daar goed gezien kon worden. Op deze mooie zaterdag is het een populaire plek om te vliegeren en te verpozen.

De bouw van het fort is gestart in 1533 en is daarna uitgebreid tot wat het nu is: een zeer indrukwekkend bouwwerk met meerdere niveaus waarvan geschoten kon worden.

Daarna gaan we naar het regenwoud, El Yunque.

zondagsdrukte

Vanuit de observatietoren is heel mooi de enorme diversiteit aan bomen in het regenwoud te zien.

We klaren uit in Ponce en gaan op weg naar de Turks en Caicos eilanden. 

zonsopgang op zee

De vorige keer hebben we deze eilandengroep redelijk uitgebreid bezocht, vandaar dat we deze nu slechts als een tussenstop op weg naar de Bahama’s beschouwen. Maar deze tussenstop is wel erg idyllisch: we ankeren achter een klein, verlaten eilandje in erg helder water. 

French Cay, een eilandje op de rand van de Caicos bank

We liggen er alleen. Geen andere boten, niets. Wel veel vogels en een mooie onderwaterwereld. 

Het enige teken van menselijke ‘beschaving’ is een losgeslagen boei op de oever en een oud, niet meer functionerend baken op de punt van het eilandje. Verder is er niets. Zee zover het oog reikt en ’s nachts nergens een lampje of wat dan ook te zien. Behalve een lichte vlek net boven de horizon die veroorzaakt wordt door het lage hoofdeiland Providenciales, zo’n 30 km verderop.

De volgende dag hebben we een heerlijke zeiltocht naar Mayaguana, één van de oostelijke eilanden van de Bahama’s. 

We hebben inmiddels de stabiele passaatwinden achter ons gelaten en bevinden ons nu in een gebied dat sterk beïnvloed wordt door depressies die over de Amerikaanse oostkust trekken. En daar krijgen we direct mee te maken; er wordt een frontpassage voorspeld, waardoor de wind tijdelijk uit westelijke richtingen komt. Helaas zijn er nauwelijks ankerplekken in de buurt waar je met een westenwind veilig kunt liggen, dus besluiten we de frontpassage op Mayaguana af te wachten. 

onze gezeilde route