dinsdag 15 juli 2014

Oversteek naar Engeland

Het wachten op de Azoren op een gunstig weersysteem wordt beloond; het Azorenhoog gaat op de juiste plek liggen en duwt de depressies voldoende ver naar het noorden.


Voor vertrek gaat Trijnie nog het onderwaterschip schoonmaken in het koude water.


Ze moet echter al vrij snel haar pogingen staken vanwege de kwallen.


We willen de gunstige winden ten noordwesten van het Azorenhoog bereiken. De route erheen leidt door de kern van het hogedrukgebied. Weinig wind dus. Het kost ons een aantal dagen om er doorheen te komen. Soms levert dit prachtige zonsopkomsten en - ondergangen op.



 



Op de windvoorspellingskaarten ziet de kern van zo’n hogedrukgebied er erg ordentelijk uit, maar in de praktijk is de wind erg vlagerig en komt van alle kanten. In ons geval varieert de windsnelheid van 1 tot 7 knopen en de richting varieert 360 (!) graden. Onderstaand een voorbeeld wat dit betekent voor onze dagbesteding.
1-2 knopen wind: we liggen te klotsen op de oude deining en de zeilen slaan alle kanten op. Met tegenzin start ik de motor. Even later is de wind 7 knopen en komt schuin over bakboord in. Hierdoor stuift ons bootje er enthousiast met bijna 7 knopen vandoor. Motor uit dus. 2 minuten later: wind draait, dus zeilen vertrimmen. Wind neemt verder af, dus wederom zeilen trimmen. Wind zakt er helemaal uit nu. Speuren over het water: gaat de wind binnenkort terugkomen of niet? Windrimpeltjes vlakbij! Dus nog maar even wachten met de motor starten. Helaas, ze blijven op afstand. De zeilen slaan in de windstilte door de oude deining, dus ik start toch maar weer de motor. Na 5 minuten komt er een beetje wind. Motor uit. Flink oploeven om voldoende schijnbare wind te houden. We zeilen weer! Helaas worden er geen mijlen richting doel weggetikt, omdat we dwars op die koerslijn varen. Maar gelukkig brengt deze koers ons wel naar de rand van het hogedrukgebied. Dan valt de wind weer weg. Motor aan en weer juiste koers (noord) oppakken. Door de vaarwind staat de genua bak, dus genua naar beneden. Na 10 minuten komt er weer wat wind. Genua hijsen dus en motor uit. Heerlijk, we zeilen weer. De wind komt nu uit de hoek die we zouden moeten hebben na het hoog, dus waarschijnlijk zijn we er doorheen! Maar helaas, na een uur valt de wind weer weg. Motor weer aan. Etc., etc.

omweg vanwege het Azoren Hoog
Een hogedrukgebied op zee is helaas niet altijd synoniem voor mooi weer. Alleen de kern is zonnig, direct daaromheen is het zwaarbewolkt en vaak miezert het. De bewolking doet nog het meest denken aan mist op middelhoogte.



Tijdens het eerste deel van de oversteek zijn er ontzettend veel walvissen. We zien vele pluimen aan de horizon en ook dichterbij.



Soms horen we ze eerder dan dat we ze zien: een hele diepe, lange zucht betekent een walvis op minder dan een mijl afstand.



Eén keer moeten we zelfs voor zo’n enorm gevaarte uitwijken, gelukkig zien we hem tijdig en kunnen we nog achter hem langs sturen. We varen door zijn draaikolken en we hopen maar dat hij gewoon rechtuit zwemt of naar de diepte duikt, want door de reflectie van het water kunnen we hem onder water niet zien.

voor dit exemplaar moesten we uitwijken (en door de schrik is de foto niet heel scherp)
We hebben op de Azoren vele verhalen gehoord van aanvaringen met walvissen en ook een paar boten gezien die daardoor schade opgelopen hebben. En zelf hebben we op weg naar de Azoren er ook eentje geraakt. Dit maakt het zeilen hier erg spannend. Vervelend spannend eigenlijk, want ze kunnen ieder moment opduiken en je ziet ze pas op het allerlaatste moment. Het voelt bijna als een soort Russische roulette, zoveel zijn het er. We sussen onze ongerustheid met de gedachte dat de kans toch wel erg klein is dat je werkelijk een aanvaring met zo’n walvis krijgt.



De laatste dagen van onze oversteek schiet het eindelijk lekker op. Met een bakstagwindje van bijna 20 knopen zet Yana er flink de sokken in, waardoor we toch nog na ruim 7 dagen, juist voordat het donker wordt, het anker kunnen laten vallen bij St Mary’s, één van de prachtige Scilly eilanden. We kijken terug op een heerlijke, comfortabele oversteek!

We zijn van plan nog een paar dagen te genieten van deze prachtige eilandengroep en dan te vertrekken richting Nederland.