Madeira en Canarische Eilanden

Eindelijk weer eens een update van dit blog. Dit liet langer op zich wachten dan bedoeld, vanwege gebrek aan goede internetverbindingen.
Tip: als je op de foto's in het blog klikt, dan krijg je ze groter op je scherm te zien.

Aan de mooie Portugese zuidkust wachten we geschikte windcondities af om verder zuidwaarts te trekken. Ondertussen gaan we met de trein naar de grensrivier met Spanje (La Guardiana) en naar het leuke Spaanse plaatsje Ayamonte.

prachtige pleintjes in Ayamonte

Ook bezoeken we Castro Marim, en oud verdedigingswerk en vestingstadje op de Portugese oever.

zicht vanaf het verdedigingswerk op de grensrivier

Vervolgens zeilen we ‘terug’ naar Portimao en genieten daar nog van het gezelschap van Nederlandse kennissen en van de mooie omgeving.

Ferragudo

kust bij Portimao

Uiteindelijk is het zover, de wind komt uit een gunstige hoek en is in kracht afgenomen, dus we vertrekken naar Madeira. Het is prachtig weer en, zoals we al zo vaak meegemaakt hebben onderweg, ontzettend helder!

Op 50 mijl afstand zien we zelfs nog de blink van de vuurtoren van Cabo Vincente aan de horizon tegen de hemel strijken!

Onderweg passeren we een aantal oude vulkanen die het net niet tot eiland geschopt hebben. Alhoewel deze ‘onderzeese’ eilanden op 40 - 90 m diepte liggen, veroorzaken deze erg vervelende golven; de rest van de oceaanbodem ligt hier namelijk op ruim 4 km diepte (je zou er bijna hoogtevrees van krijgen…). We zitten niet op nog meer vervelende golven te wachten en wijken daarom voor deze ondieptes uit.

Het eerste eilandje dat we zien van de Madeira groep is Porto Santo. Dat betekent in ons geval: wat lichten op de wal en zwarte rotsen die in de nacht veel dichterbij lijken dan ze in werkelijkheid blijken te zijn. Die ‘werkelijkheid’ is trouwens geheel elektronisch: GPS positie (in de elektronische kaart), dieptemeting en een zwarte vlek op ons radarscherm. Maar alle 3 de informatiebronnen zijn het roerend met elkaar eens, waardoor we uiteindelijk zonder problemen ankeren voor het strand.

prachtige vulkaankegel van Porto Santo

Vervolgens gaan we naar Madeira zelf.

oostpunt Madeira

Net als tijdens onze vorige reis vinden we Madeira weer fantastisch! Er is een relaxte ‘eilandsfeer’, de mensen zijn erg aardig en behulpzaam en het landschap is erg afwisselend en mooi.

Bij de verlaten oostpunt van Madeira liggen we als enige boot in een prachtige ankerbaai met mooie rotsformaties met prachtige kleuren.

Het binnenland is weelderig groen waar je leuke wandelingen kunt maken langs de levada’s.

In het zuiden van Madeira ligt de mooie stad Funchal.

groentemarkt Funchal

Helaas liggen we daar, bijna letterlijk, wel in een bouwput. Daar waar vroeger een strandje was, wordt nu een cruiseterminal gebouwd, met daarnaast nieuwe, zware kustverdediging met erachter een kunstmatig strandje.

Nadeel van die bouwwerkzaamheden is niet alleen de herrie, maar ook het zeer troebele water.

troebel water op de ankerplek door bouwwerkzaamheden

Madeira heeft echter maar een paar ankerplekken, dus we hebben weinig keus en accepteren het ongemak.

Op weg naar de Canarische Eilanden maken we nog een korte stop op Ilha Desertas; een onbewoond eiland ten zuidoosten van Madeira. Dit eilandengroepje bestaat uit steil uit zee oprijzende rotsen en is een beschermd natuurgebied. Het wordt ‘bewaakt’ door beheerders die ons een korte rondleiding geven.

ankerplek Ilha Desertas

vulkanisch gesteente en inlandse boom

De ankerplek is prachtig, maar zeer klein en de ankergrond niet erg goed (stenen).

’s Avonds vertrekken we daarom weer.

De overtocht naar Graciosa (het eerste eiland dat we aan doen van de Canarische Eilanden) verloopt uiterst comfortabel: weinig wind, maar juist voldoende om goede voortgang te maken en niet al te veel golven. En natuurlijk, we beginnen het gewoon te vinden, veel zon, nauwelijks bewolking en een heerlijke temperatuur! Het lijkt erop dat we weer ’s nachts aan zullen komen. Daar hebben we dit keer niet veel zin in, temeer omdat er geen maan is en het bewolkt is. We proberen daarom wat snelheid uit de boot te halen, maar dat blijkt altijd lastig. Dat is bij een ‘gewone’ kielboot al het geval, maar bij een snelle trimaran nog meer. Gelukkig zwakt de wind nog verder af en lukt het om met de eerste ochtendschemer de ankerbaai in te varen. Graciosa heeft slechts één dorpje en dat ligt aan de andere kant van het eiland. Vuurtorens, lichtboeien of lichtopstanden zijn er niet, waardoor de enige lichten die we zien, de ankerlampjes zijn van de boten in de ankerbaai. En dat zijn er vele! Na de ankerplekken op Madeira waar we steeds alleen of hoogstens met z’n 3en lagen, zijn we weer in het echte ‘vertrekkerswereldje’ beland.

volle ankerbaai Graciosa

zicht op het zanderige eiland vanaf een oude vulkaan

dorpje Graciosa

Via Lanzarote en Fuerteventura zijn we inmiddels op Gran Canaria aangekomen; hierover in een volgend blog meer. Het is onze bedoeling om de komende weken nog op de Canarische Eilanden te blijven en dan begin november over te steken naar de Kaap Verden.