.jpg){kind=spacer} |
| hoog aan de wind in 8 kn wind: heerlijk zeilen! |
.jpg) |
| 27 kn wind, alleen op de fok |
.jpg) |
| 15 kn wind met weinig golven |
Het laatste stuk zorgde voorde nodige adrenalinekicks:
ruimwinds zeilen met 20-25 knopen wind, af en toe enorme lange surfs van de
golven af en de boot die alle kanten opgesmeten werd door kruiszeeën.
In die
omstandigheden is het buiten een heksenketel, maar binnen is het nog erger.
Maar alles went, en met oordoppen in hebben we uiteindelijk ook in die
condities goed kunnen slapen.
Zo’n lange tijd op zee blijft een bijzonder iets. 9 dagen op
je eigen, kleine eilandje, met nauwelijks tot geen contact met de buitenwereld.
Schepen zie je bijna niet, alleen af en toe een condensspoor van een vliegtuig
als bewijs dat er ook nog andere mensen op deze planeet leven. En, helaas, soms
ook rotzooi die dat nog eens bevestigd. 9 dagen met z’n 2en op een kleine boot
en toch ‘gescheiden van tafel en bed’ door het continue wachtlopen. 9 dagen geleefd worden door het weer. Als de
condities slecht zijn betekent dat afzien in de kuip en blij zijn als je eindelijk
afgelost (of beter ‘verlost’) wordt door de ander en lekker kunt gaan slapen. Als
het lekker zeilweer is, heerlijk met een boek in de kuip of niets doen en gewoon
genieten van de omgeving en van het zeilen.
Helaas gaf onze stuurautomaat er al na 3 dagen de brui aan. We
hebben nog 2 stuurautomaten, maar helaas was degene die kapot ging de enige die
nog enigszins met golven overweg kon. Dat betekende dus de rest van de
oversteek regelmatig met de hand sturen.
 |
| kapotte stuurautomaat, dus regelmatig met de hand sturen |
Tijdens de oversteek zagen we af en toe dolfijnen, maar
dichter bij de Azoren waren ze er vaak.
Bij de Azoren hebben we ook een paar keer walvissen gezien. 2
zwommen met grote snelheid naast ons, zeer indrukwekkend! Helaas hebben we er
ook eentje over het hoofd gezien, hij (of zij) lag waarschijnlijk aan het
oppervlak te slapen. We waren toevallig beide aan dek toen we een dreun aan lij
voelden. ‘Dat was wel een hele rare harde golf’. Toen we in ons zog keken zagen
we een walvis wat dizzy rondtollen in een bruin/rode vlek. We begrijpen nog
steeds niet goed wat er precies gebeurd is. De boot remde niet af.
Waarschijnlijk zijn we met onze lijdrijver op hem ‘gestuiterd’. Maar zowel wij
als de walvis mogen van erg veel geluk spreken, want als we hem met de
hoofdromp, en dus met het zwaard (en mogelijk ook het roer), geraakt hadden dan
was het voor beide partijen heel wat slechter afgelopen. Tijdens ons vorige
rondje hebben we nauwelijks walvissen gezien, dit jaar zijn ze echt talrijk. We
hoorden het ook van andere zeilers hier. Het wordt tijd dat ze een apparaatje
uit gaan vinden dat slapende walvissen tijdig wekt als je op ramkoers met ze
ligt…
We zijn nu in Horta op het eiland Faial.
Bijna alle zeilers
die de Azoren aandoen stoppen hier en het is hier dan ook gezellig druk. En
iedereen is weer op weg naar hun thuisland. Dat maakt de sfeer bijzonder. We
ontmoeten ‘oude bekenden’ die we eerder tijdens onze reis ontmoet hebben en mensen
die bijna hetzelfde rondje gedaan hebben als wij en die we toch niet eerder
ontmoet hebben.
We liggen nu voor anker; mogelijk zie je ons op de webcam:
We blijven waarschijnlijk nog een paar dagen hier en willen
nog graag een paar andere eilanden bezoeken. Ondertussen houden we het weer
nauwlettend in de gaten, want zodra er een goed ‘weatherwindow’ is vertrekken
we richting Ierland of Engeland.
